Τελικά, για ποιους είναι πιο δύσκολη η εφηβεία (για τους γονείς ή τα παιδιά);

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος Βάλια Ζέρβα

Εφηβεία: μια λέξη που συχνά τρομάζει τους γονείς.

Αν και δε λείπουν τα παραδείγματα οικογενειών που περνούν ανώδυνα αυτή την αναπτυξιακή φάση του παιδιού τους, ωστόσο εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η εφηβεία θα είναι μια δύσκολη και επίπονη περίοδος όχι τόσο για το παιδί μας, αλλά περισσότερο για εμάς τους ενήλικες. Η αναζήτηση και αποδοχή τυχαίων πληροφοριών και αρνητικών εμπειριών από διάφορες, μη έγκυρες πηγές, μας κάνει να διαμορφώνουμε μια προκατειλημμένη στάση, πριν έρθουμε οι ίδιοι αντιμέτωποι με τα πραγματικά γεγονότα.

Είμαστε βέβαιοι, λοιπόν, ότι:

• Το παιδί μας θα εκδηλώσει αρνητικές συμπεριφορές κατά τη διάρκεια της εφηβείας, και ότι
• εμείς δεν θα είμαστε σε θέση να χειριστούμε την κατάσταση.

Έτσι, το άγχος στους γονείς ξεκινά πολύ νωρίτερα από την έναρξη αυτής της περιόδου. Ακολουθούν οι  προσπάθειες για άσκηση ελέγχου, η υπερ-επαγρύπνηση και η υπερ-προστασία, αλλά και η πίεση για εξασφάλιση μιας ποιοτικής αλληλεπίδρασης με το παιδί, με τρόπο που πολλές φορές του στερούν την πρωτοβουλία και τον προσωπικό χώρο και χρόνο που του είναι απαραίτητος.

Πολλές φορές, προτού ο έφηβος εκδηλώσει τις πραγματικές του ανησυχίες, αμφιβολίες και αντιδράσεις, εμείς έχουμε ήδη διαμορφώσει ένα πεδίο συγκρούσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο έφηβος ήδη βιώνει ψυχολογικές και σωματικές μεταβολές που παλεύει να βάλει σε μια τάξη.  Όταν εμείς του μεταφέρουμε επιπλέον όλο αυτό το συναισθηματικό φορτίο γεμάτο φόβους, προσδοκίες, απαγορεύσεις, μπορεί να νιώσει ότι βάλλεται η προσωπικότητά του, οι ικανότητές του, η ιδιωτικότητά του, οι σχέσεις του και η ελευθερία του. Είναι πολύ πιθανό να αντιδράσει παρορμητικά, να συγκρουστεί με τους γονείς του, να αποσυρθεί στον εαυτό του ή να εμφανίσει διαθέσεις φυγής.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όσο δύσκολη φαντάζει η εφηβεία για τον γονέα, άλλο τόσο δύσκολη είναι και για το παιδί. Ας μην περιπλέκουμε περισσότερο την κατάσταση, προβάλλοντας τους φόβους και τις ανασφάλειές μας. Είναι μια φυσιολογική φάση και όχι μια αρρώστια που θα πρέπει να φοβόμαστε, ειδικά στην εποχή μας που ως γονείς ενημερωνόμαστε για τα πάντα.

Αν λειτουργούμε ψύχραιμα και αντιμετωπίζουμε τα πραγματικά γεγονότα, χωρίς εντάσεις, θα χτίσουμε ένα καταφύγιο για τον έφηβο, μια σταθερά που, όσο κι αν αμφισβητήσει, θα επιστρέφει πάντα εκεί για να αντλεί δύναμη και να αντιμετωπίζει κάθε είδους προκλήσεις περνώντας το κατώφλι της ενήλικης  ζωής.

http://efiveia.gr/