Τώρα ξέρετε ακριβώς τι πρέπει να αποφύγετε!
Πολλοί από εμάς όταν ακούμε για «κακομαθημένα» παιδιά φέρνουμε στο μυαλό μας κάποια που έχουν πολλά ακριβά παιχνίδια ή που οι γονείς τους τους αγοράζουν ό,τι θέλουν. Κι όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς σε θέματα ανατροφής, το πόσο «κακομαθημένο» είναι ένα παιδί έχει να κάνει περισσότερο με τη συμπεριφορά, παρά με τα υλικά αγαθά που μπορεί να διαθέτει.
Σύμφωνα με τον δρ. Harvey Karp, συγγραφέα του βιβλίου The Happy Toddler«κακομαθημένο είναι ένα παιδί που είναι απαιτητικό, εγωκεντρικό και παράλογο». Όπως λέει, τα παιδιά αυτά καταφέρνουν συνήθως να περάσουν το δικό τους, όμως στο τέλος το γεγονός ότι οι γονείς τους πάντα ενδίδουν στις απαιτήσεις τους τα κάνει να νιώθουν μοναχικά και μπερδεμένα. «Κάθε φορά που επιτρέπουμε σε ένα παιδί να γίνει κακομαθημένο, φυτεύουμε μέσα του το σπόρο του ανικανοποίητου».
Με την άποψη αυτή συμφωνεί και η ψυχολόγος Ruth A. Peters, συγγραφέας του εγχειριδίου για γονείς Laying Down the Law. «Όταν κακομαθαίνουμε τα παιδιά τα προετοιμάζουμε να δυστυχήσουν στη ζωή τους», λέει. «Ένα κακομαθημένο παιδί συνήθως γίνεται ένας κακομαθημένος ενήλικας κι αυτοί οι ενήλικες έχουν προβλήματα στις δουλειές, τις προσωπικές σχέσεις τις φιλίες τους».
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να εξασφαλίσουμε ότι το παιδί μας δεν θα γίνει κακομαθημένο. Ας δούμε ποιες είναι οι τακτικές που σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν εκεί, κι ας φροντίσουμε να τις αποφύγουμε. Κακομαθημένο, λοιπόν, γίνεται ένα παιδί όταν οι γονείς…
…το αντιμετωπίζουν σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος
Για όλους τους γονείς τα παιδιά αποτελούν προτεραιότητα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος μας πρέπει να περιστρέφεται γύρω του. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στο δούναι και λαβείν. Όταν τα διδάσκουμε μόνο να παίρνουν χωρίς να δίνουν, τότε μπερδεύονται και παίρνουν λάθος μηνύματα.
…αγνοούν τη θετική συμπεριφορά του
Οι γονείς σήμερα είναι συνήθως πολύ απασχολημένοι για να δώσουν τη σημασία που πρέπει στο γεγονός ότι το παιδί έκανε μόνο του τα μαθήματά του ή έπαιζε ήσυχα όλο το απόγευμα. Όταν όμως τα παιδιά δεν βλέπουν τους γονείς να ενθουσιάζονται, δεν έχουν λόγο να επιλέγουν τη «σωστή» συμπεριφορά.
…επιβραβεύουν την αρνητική συμπεριφορά
Όταν δίνουμε σημασία στο παιδί μόνο όταν αυτό ουρλιάζει ή χτυπιέται στο πάτωμα, χωρίς να το θέλουμε του δίνουμε το κίνητρο να το κάνει όλο και πιο συχνά. Είναι σαν να τους λέμε ότι για να κερδίσουν την προσοχή μας πρέπει να κάνουν κάτι αρνητικό.
…δεν βάζουν όρια στη συμπεριφορά του
Και χωρίς όρια, το πιο πιθανό είναι να μεγαλώσουμε ένα παιδί αγενές, μη συνεργάσιμο και χωρίς σεβασμό προς τους άλλους. Ο πολιτισμός δεν είναι κάτι που υπάρχει στη φύση των μικρών παιδιών, είναι υποχρέωση των γονιών να τους διδάξουν τους κανόνες της κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως η υπομονή και ο σεβασμός.
…δεν εφαρμόζουν τους κανόνες σε κάθε περίπτωση
Υπάρχουν πολλοί γονείς που αν και επιβάλλουν κανόνες στη συμπεριφορά των παιδιών τους, τους επιτρέπουν να τους ακολουθούν κατά περίπτωση. Αυτό μπερδεύει τα παιδιά και τους στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Δεν μπορούμε τη μία μέρα να αφήνουμε το πιτσιρίκι να παίζει με το φαγητό του και την άλλη να το μαλώνουμε, ούτε να του επιτρέπουμε να χτυπάει το αδερφάκι του μια μέρα που απλώς είμαστε πολύ κουρασμένοι για να αντιμετωπίσουμε έναν καυγά μεταξύ τους. Όταν δεν είμαστε συνεπείς στους κανόνες αυτό που λέμε στα παιδιά είναι ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό να τους ακολουθήσουν, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει να τους περάσουμε το αντίθετο μήνυμα.
…βάζουν κανόνες που δεν μπορούν να τηρήσουν
Αν είναι βέβαιο ότι θα λυγίσετε και θα του επιτρέψετε να φάει σοκολάτα (στο κάτω κάτω, παιδάκι είναι) μην πείτε ότι δεν θα ξαναφάς σοκολάτα (μπορείτε να του πείτε ότι δεν θα φάει αν δεν έχει τελειώσει το φαγητό του). Διαφορετικά, στέλνετε στο παιδί το μήνυμα πως ό,τι κι αν πείτε, στο τέλος θα περάσει το δικό του.
…του κάνουν δώρα για λάθος λόγους
Το τι θα πάρουμε σε ένα παιδί έχει μικρότερη σημασία από το λόγο για τον οποίο του το προσφέρουμε. Υπάρχουν και αγορές που δεν είναι λογικές, όπως για παράδειγμα να πάρουμε καινούριο ποδήλατο επειδή βαρέθηκε το παλιό που πήραμε μόλις πριν λίγους μήνες. Ή να του πάρουμε το καινούριο ηλεκτρονικό παιχνίδι επειδή «όλοι στο σχολείο το έχουν». Άλλη μια παγίδα είναι να παίρνουμε δώρα από ενοχές. Όταν το παιδί παίρνει την πιο πικραμένη του φατσούλα λέγοντας «είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου», σίγουρα δεν είναι η ώρα να του πάρουμε ένα ακόμα παιχνίδι.
…φέρονται και οι ίδιοι σαν κακομαθημένα παιδιά
Η δική μας συμπεριφορά είναι το πρότυπο που τα παιδιά μας καλούνται να ακολουθήσουν. Εάν κι εμείς συνέχεια γκρινιάζουμε, απαιτούμε και παραπονιόμαστε, δεν πρέπει να απορούμε γιατί το κάνουν και τα παιδιά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου